Δε νομίζω να φωτογραφηθήκαμε ποτέ μαζί
Μόνο τώρα θυμάμαι
Μια μέρα βγαίνοντας από το σινεμά
Είδαμε το σχήμα μας στον καθρέφτη ενός εμπορικού καταστήματος – 

πουλούσε έπιπλα φορμάϊκας, τραπέζια, φτηνά κάδρα νομίζω, 

και συ κούμπωσες βιαστικά το πουκάμισο γύρω στο λαιμό σου σα να πήγες σε χαμάμ
οδός Ζήνωνος, οδός Επίκουρου και αγαπήθηκες με πάθος στο χαμάμ 

και βγαίνοντας στο δρόμο το απόγευμα από το χαμάμ
πρόσεχες τα βήματα, τα βλέμματα, τις αιωρήσεις των χεριών σου.
Έπρεπε να τόχαμε σκεφτεί πριν μπει ο χειμώνας 

μια κυριακάτικη φωτογραφία μαζί, 

όπως σ’εκείνες τις εκδρομές με το μηχανάκι στο Μαραθώνα, στα Βίλλια, στη Λούτσα
να χορεύεις με δίσκους στα τζουκ-μποξ μάμπο το Τεκίλα
ή άλλοτε ζεϊμπέκικο και μελαγχολία σάμπας και να μεθάς.
Έπρεπε να τόχαμε σκεφτεί πριν μπει ο χειμώνας μια κυριακάτικη φωτογραφία μαζί, 

μετά θα μπορούσες να φύγεις
για το Νείλο ή τ’Αλγέρι με τους ποδηλατιστές του ήλιου.
Τώρα πια τ’απογεύματα δεν έχω όνομα

Αν βγω στο δρόμο έχω συμφωνήσει ν’ακούω στα ονόματα
Αλέξανδρος, Αλέξιος, Αλέξης, Βασίλειος, Γεράσιμος,Γρηγόρης, Ραχήλ, 

Δημήτριος, Γιάννης, Λεωνίδας,Νίκος, Μιχάλης, Μάρθα, Κωνσταντίνος, Μανώλης.

                              "Το απαγορευμένο ερωτικό τραγούδι των Χριστουγεννών"

                                                                                            Γιώργος Χρονάς